موضوع: ایثار
عن أبان بن تغلب: قُلتُ [لِأَبی عَبدِ اللّهِ علیه السلام]: أخبِرنی عَن حَقِّ المُؤمِنِ عَلَى المُؤمِنِ. فَقالَ: یا أبانُ، دَعهُ لا تَرِدهُ. قُلتُ: بَلى جُعِلتُ فِداکَ! فَلَم أزَل ارَدِّدُ عَلَیهِ. فَقالَ: یا أبانُ، تُقاسِمُهُ شَطرَ مالِکَ، ثُمَّ نَظَرَ إلَیَّ فَرَأى ما دَخَلَنی، فَقالَ: یا أبانُ، أ ما تَعلَمُ أنَّ اللّهَ عز و جل قَد ذَکَرَ المُؤثِرینَ عَلى أنفُسِهِم «3»؟ قُلتُ: بَلى جُعِلتُ فِداکَ! فَقالَ: أمّا إذا أنتَ قاسَمتَهُ فَلَم تُؤثِرهُ بَعدُ، إنَّما أنتَ و هُوَ سَواءٌ؛ إنَّما تُؤثِرُهُ إذا أنتَ أعطَیتَهُ مِنَ النِّصفِ الآخَرِ.
به نقل از ابان بن تغلب: [به امام صادق علیه السلام] گفتم: مرا از حقّ مؤمن بر مؤمن، آگاه فرما. فرمود: «ابان! این موضوع را بگذار و از آن، بگذر». گفتم: نه، فدایت شوم. و به ایشان، اصرار ورزیدم. پس، فرمود: «اى ابان! [از حقوق مؤمن بر مؤمن، این است که] دارایىات را با او به دو نیم، قسمت کنى». سپس به من نگریست و چون حالت [اعجاب] دست داده به مرا دید، فرمود: «اى ابان! مگر نمىدانى که خداوند عزّ و جلّ از ایثارگران، یاد کرده است؟». «5» گفتم: چرا، فدایت شوم. فرمود: «هر گاه دارایىات را با او قسمت کنى، هنوز ایثار نکردهاى؛ بلکه تو و او یکسانید. وقتى ایثار مىکنى که از نیم دیگر هم به او بدهى». الکافی: 2/ 172/ 8.
