من مواعظ على «علیه السلام»:
ذلّلوا أخلاقکم بالمحاسن وقوّدوها إلى المکارم وعوّدوا أنفسکم الحلم.
(تحف العقول صفحه 224)
تذلیل، به معناى رامکردن است. در اخلاق طبیعى انسان (انسانى که تربیت نشده) ناسازگارىها و ناهمواریهایى وجود دارد و وظیفه انسان این است که این ناملائمات را از بین برده و اخلاق خود را به سمت متعادل متوجه سازد، مثلاً صفت دلیرى خود را به سوى شجاعت سوق دهد و نگذارد که به صورت ذمیمه تهوّر درآید. این کار باید با شناسایى صفات و برنامهریزى و ممارست و مجاهدت، انجام گیرد و تصمیمهاى مقطعى و زودگذر نتیجهاى ندارد. البته یک عامل وجود دارد که اگر در انسان پیدا شود انقلاب عجیبى در خلقیات انسان پیدا مىشود و آن عامل کیمیاى محبت الهى است که اگر دل انسان به سمت حق تعالى گرایش پیدا کند راه صد ساله را یک شبه مىپیماید.در فراز بعد مىفرماید خود را به حلم و بردبارى عادت دهید حلم، تنها به معناى عصبانىنشدن نیست بلکه به معناى ظرفیت پیداکردن است. انسان باید در مقابل عواملى که او را به خشم مىآورد یا او را به غرور مىاندازد و یا به فرح و سرورهاى پوچ وامىدارد همچون دریایى که رودهاى خروشان با رسیدن به آن آرام مىگیرند، باشد و همه آنها را در خود هضم نماید.
جلسه چهل و یکم
