الإمام الهادی «علیه السلام:
لَولا مَن یَبقى بَعدَ غَیبَةِ قائِمِکُم «عجل الله تعالی فرجه الشریف» مِنَ العُلَماءِ الدّاعینَ إلَیهِ، و الدّالّینَ عَلَیهِ، و الذّابّینَ عَن دینِهِ بِحُجَجِ اللّهِ، و المُنقِذینَ لِضُعَفاءِ عِبادِ اللّهِ مِن شِباکِ إبلیسَ و مَرَدَتِهِ، و مِن فِخاخِ النَّواصِبِ، لَما بَقِیَ أحَدٌ إلَّا ارتَدَّ عَن دینِ اللّهِ، ولکِنَّهُمُ الَّذینَ یُمسِکونَ أزِمَّةَ قُلوبِ ضُعَفاءِ الشّیعَةِ کَما یُمسِکُ صاحِبُ السَّفینَةِ سُکّانَها، اولئِکَ هُمُ الأَفضَلونَ عِندَ اللّهِ عز و جل.
اگر پس از غایب شدن حضرت قائم (عج)، دانشمندان الهى که به سوى او مىخوانند و ره مىنمایند و از دینش دفاع مىکنند و بندگان ناتوان خداوند را از تله شیطان و دامهاى دشمنان اهل بیت (علیهمالسلام) نجات مىدهند، نبودند، هیچ کس نمىماند مگر اینکه از دین باز مىگشت؛ ولى آناناند که زمام دلهاى ناتوان شیعه را همچون
سکّان در دست ناخداى کشتى به دست گرفتهاند. اینان همان انسانهاى برتر نزد خداوندند.
الاحتجاج: 2/ 502/ 333
