الإمام الصادقعلیه السلام
«صِلوا عَشائِرَکُم، وَ اشهَدوا جَنائِزَهُم، و عودوا مَرضاهُم، و أدّوا حُقوقَهُم؛
فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنکُم إذا وَرِعَ فی دینِهِ و صَدَقَ الحَدیثَ و أدَّى الأَمانَةَ و حَسُنَ خُلقُهُ مَعَ النّاسِ،
قیلَ: هذا جَعفَرِیٌّ؛ فَیَسُرُّنی ذلِکَ، و یَدخُلُ عَلَیَّ مِنهُ السُّرورُ، و قیلَ: هذا أدَبُ جَعفَرٍ.
و إذا کانَ عَلى غَیرِ ذلِکَ دَخَلَ عَلَیَّ بَلاؤُهُ و عارُهُ، و قیلَ: هذا أدَبُ جَعفَرٍ»
با خویشان خود [هر چند از اهل سنّت باشند]، پیوند برقرارکنید و در تشییع جنازههایشان حاضر شوید، و بیمارانشان را عیادت کنید، و حقوق آنان را ادا کنید، که اگر شخصى از شما در دینش پارسا و راستگو باشد و امانت را ادا کند و اخلاقش با مردم خوب باشد، گفته مىشود: «این شخص، پیرو جعفر است» و این، مرا شادمان مىکند و از این رهگذر، سرورى به من دست مىدهد، اگر گفته شود: «این، تربیت شده جعفر است». اما اگر جز این باشد، گرفتارى و ننگ آن بر من وارد آید
و گفته شود: «این، ادب یافته جعفر است!». الکافی: 2/ 636/ 5
